Van Taupo naar Napier

Gisteren na de kanotocht begon het met regenen en dat is vandaag gewoon doorgegaan. Wij troffen gisterenavond in de keuken van de camping meer reizigers. Uiteraard want daar is een keuken voor bedoeld. Een paar waren zeer geïnteresseerd in onze belevenissen en met name een Duits stel dat onze Deutsche sprache wel kon waarderen. Ik haalde nog even een stukje historisch gedachtegoed aan, maar daar werd wijselijk niet op gereageerd. Meneer en mevrouw uit Dortmund waren een tweetal weken in NZL omdat zoonlief en zijn (knappe) vriendin bezig waren met een soort van wereldreis. Het werd zelfs nog gezellig en dat met Duitsers. 

Vanmorgen spraken wij meneer en mevrouw weer. Ze hadden bijna wakker gelegen-en zorgen genaakt om ons. Zullen ze het wel drooghouden, misschien moeten wij ze bij ons in de campervan onderdak bieden, dat de fietsen nog overeind staan gossie, gossie. Maar dan auf Deutsch. Wel aandoenlijk. 

Het weer was en blijft gewoon bagger. Uitlopers van een tyfoon die Australië teisterde en nu als zware storm over NZL trekt. Uitgerekend in onze vakantie. Gelukkig hebben wij de Intercity bus geboekt. Wel weer geen fietsdagen, naar het kleine stukje van Acacia Bay naar Taupo geeft ons de bevestiging dat wij een goede en verstandige keuze hebben gemaakt. Wij fietsen tussen de buien door naar Taupo en arriveren daar uiteraard veel te vroeg bij de bushalte. Dan naar een kop koffie, wat winkels bekijken en medetoeristen die ook last van het weer hebben bekijken. Op straat worden wij een aantal maken aangesproken over onze outfit, onze gear (de fietsen), ‘ must be good German quality’ ehhhh. Een Nieuw Zeelander zegt nog optimistisch: ‘ Gut daiy fur a roid mate!’ En wij lachen hem vriendelijk toe. Soms komt het besef van wat er zojuist naar je wordt geroepen met enige vertraging binnen. Eerst vertalen in het Engels en dan een Nieuw Zeelands sausje erover.

Ruim voor 13.05 staan wij bij de bushalte. Het is er nog niet druk. De bus naar Wellington komt eerst en spuwt een groot aantal passagiers uit. En neemt ook een groot aantal van het inmiddels gegroeide groepje wachtenden op. Dan komt ‘onze’ bus. Eerst de passagiers laten uitstappen en als wij dan net onze fietsen aan komen lopen zegt de chauffeur dat hij geen bagage gaat inladen, maar eerst pauze moet houden. ‘its the LAW and for your OWN savety.’ Dan kijkt hij enigszins twijfelend naar onze fietsen. Als er ruimte is kunnen ze mee. ‘En anders?’ ‘Not’. Oeps slik. Ehhh een zenuwslopend half uurtje gaat voorbij. Wij hopen dat er niet teveel passagiers bij komen, want dat verkleint onze kansen. Wij zijn al noodscenario’s aan het bedenken als de bus naar voren rijdt tot aan de bushalte. Nadat alle andere passagiers hun bagage hebben afgegeven aan de chauffeur, blijft er gelukkig nog voldoende plaats over voor onze bagage inclusief rollend materiaal. Dat wel half uit elkaar gehaald moet worden, maar dat hebben wij er wel voor over. En wij hoeven de toeslag van $10 per fiets niet te voldoen omdat wij zelf het inpakken voor onze rekening nemen. Scheelt toch weer twee koffie. Kletsnat nemen wij plaats achter in de bus en vertrekken naar Napier. Van een aantal mensen hebben wij gehoord dat het een gevaarlijke route is met veel vrachtverkeer. Dat kloot wel, hoewel je vanuit een luxe tourbus moeilijk kunt inschatten hoe gevaarlijk het werkelijk is. Maar het zou op de fiets geen prettige tocht zijn geworden. Amper zicht, regen en veel bochten. En de kiwi’s zijn niet echt begaan met fietsers. De route heeft wel een paar fikse klimmetjes die ons nu bespaart blijven. Maar ook hele mooie vergezichten waar wij nu aan langs schieten. En een paar hele mooie lange glooiende afdalingen. Het heeft dus zijn voors en tegens. In 2 1/2 uur zijn wij in Napier waar de zon heerlijk schijnt. Een afstand waar wij anders twee dagen voor hadden staan. Even twijfelen wij nog of wij onze natte tent niet alsnog gaan opzetten. Even maar. Als wij geinstalleerd zijn in de cabin (nr. 13...) en wat spullen te drogen hangen buiten, bereiken de uitlopers van de tyfoon ook Napier. Goede investering zo’n cabin.