Thames - Miranda via Hauraki rail trail

Vanmorgen hadden wij alle tijd om op te staan. Lekker ontbeten. Er was voldoende keuze en het smaakte prima. Mooie herinnering aan Thames en het overnachtingsadres daar. Gisteren nog even met de eigenaar gesproken en dat was best gezellig. Relaxte Mate. Hij had in Nederland gewerkt bij hetzelfde bedrijf als die gast uit Napier. Toeval bestaat toch. 

Gisteren was het een graveldag. En vandaag ook. Verschil is dat het ‘wegdek’ gisteren te vergelijken was met asfalt met remribbels zoals je die kent als je een een kruising met verkeerslichten in Nederland nadert. Maar dan ruim 20 km lang. Vandaag was het vlak over een speciaal voor fietsers, lees atb-ets, aangelegd pad. En VLAK! Al in Thames begint de Hauraki trail. Na een kilometer of vijf heb je keuze. Linksaf richting het zuiden en rechtsaf richting het westen. En wij moeten de laatste hebben. De trail doet vermoeden dat een oude spoorlijn als basis is gebruikt. En dat is ook zo voor het gedeelte van Thames naar het zuiden. Wij rijden door bijna Nederlands landschap. Vlak en dijken. En een soort van waddenkust. Best wel mooi als je er oog voor hebt. En dat hebben wij. De wind komt ook nog eens uit een gunstige hoek. Alleen het weercijfer geeft een onvoldoende. Als dit een onvoldoende is, hoef ik nooit meer een voldoende. Temperatuur is prima. De voorspelde regen blijft uit. Prima dus. De track heeft als voordeel dat je geen snelverkeer op je pad hebt. Je kunt daarom prima om je heen kijken en genieten. Het is een track van bijna 55 km. Wij hoeven maar 44 daarvan te overbruggen. Na een dik uur besluiten wij om Jannie’s verjaardag te vieren koffie met iets erbij te nemen. Bij cafe Bugger. Dat iets erbij is snel geregeld, de koffie wordt niet gebracht. Sorry. Vergeten. Even later krijgen wij onze koffie dan toch inclusief excuses. Ook prima. Wij zien zowaar andere fietsvakantiegangers. Nadat wij gisteren ook wel drie spotten, zijn het er vandaag al VIER! Dat maakt het totaal deze vakantie al tien. Joepie. Een echt fietsvakantieland!

Dankzij de wind en het vlakke parcours zijn wij op tijd in Miranda. Hier moeten wij 27 jaar geleden ook geweest zijn, maar wij hebben beiden geen deja vue. De camping waar wij een studio huren komt ons niet bekend voor en de naastgelegen Miranda Hot Springs al helemaal niet. Wij proberen wel de herinneringen los te weken uit onze geheugens in de hot springs, maar tevergeefs. Het lukt niet. Toch Alzheimer light?

Morgen de laatste fietsdag. Het weercijfer voor morgen is een twee. Dat belooft niet veel goeds. Op tijd weg, veel koffiepauzes als de gelegenheden zich voordoen en dan morgen bij Olive op de stoep. Is het cirkeltje bijna rond.