Whitiangi naar Thames.

Ivm de weersvoorspellingen voor woensdag en donderdag hebben we de route aangepast. Er stond voor vandaag nogmaals een korte tocht naar Coromandel Town. Dan zouden we morgen een rit hebben van ong. 90 km. De weerberichten voor woensdag waren dusdanig slecht dat we besloten hebben om vandaag alvast wat km's te maken. Dan woensdag een korte en donderdag de laatste terug naar Auckland. De tocht van vandaag ging dwars over de coromandel peninsula. Wat in houdt dat we dus ook dwars over de heuvel moesten. Hoogte 468 mrt. Totaal te klimmen vandaag bijna 900 mtr. We vertrekken wederom vroeg. We zijn toch op tijd wakker en 's ochtend vroeg is het nog lekker rustig op de weg. Ook qua weer is de ochtend het beste om te fietsen. Het eerste stuk is relatief vlak. Als hier al iets vlak is. Na 19 km komen we bij een tavern aan. We zijn dan vlak voor de klim. Koffie zou wel lekker zijn, maar ze zijn nog niet open. Dan maar door. Tapu rechtsaf geeft het aanwijsbaar aan. Wij dus naar rechts. Al het verkeer gaat rechtdoor dus das mooi rustig deze weg. Geen log trucks, campers of ander verkeer. Wind komt uit het oosten en wij fietsen naar het westen. Mooi, wind in de rug dus. Geen regen te bekennen. Wat kan er dan nog tegen zitten. Er moet geklommen worden, daar was ik op ingesteld. Een paar 100 mtr na de afslag staat er een bord. Gravel Road!! Ai daar was ik even niet op voorbereid. Nog steeds vind ik die losse stenen niet echt iets om over te fietsen. De andere keus is km's om. Heeft ook niet mijn voorkeur. Dus doorzetten. Heel gestaag fietsen we naar boven. Onderweg zijn ze nog bezig met de weg. Bij de vorige storm twee weken geleden is de weg dusdanig beschadigd dat die onderhouden moet worden. Er komt een groot apparaat ons tegemoet die de hele straat omploegt. Lekker hoor! Stuk van ong 2 km. Daarna zijn we alleen op de berg. Meter voor meter klimmen we omhoog. Heel af en toe is er even een stukje asfalt. Waarom niet de hele straat? Heb je ook niet zo'n trammelant als er weer eens een hoosbui overheen gaat. Ik wordt hier op teruggefloten door Grieco. Of ik er niet aan gedacht had dat ze dit ook zo doen om de natuur te beschermen. Want inderdaad we fietsen door een heel mooi stuk natuur. Na een klim komt natuurlijk ook een afdaling. Ik ben normaal gesproken niet bang om te dalen maar tja, dat grind. Dus rustig naar beneden. Zo'n 5 km voor het eind komen we weer in de bewoonde wereld en is er asfalt. De remmen kunnen los. Wat dan volgt is een mooie afdaling naar Tapu. In Tapu willen we dan toch een kopje koffie doen. Er is alleen een benzine station annex klein winkeltje met automaten koffie. Ach het is koffie. En ze verkoopt verpakte koeken, zoals bij de Lidl. Slof, dat koekje, maar tis een koekje. Nog 20 km naar ons eindbestemming. Even voorbij Tapu zit aan de linkerkant van de weg toch nog een café waar ze koffie verkopen en zelfgebakken gebak. We gaan ervoor. Dit café wordt gerund door mensen met een beperking zoals de Ster in Borne. Echt leuk. Onze fietsen blijven maar indruk maken. Nu weer een Engelsman, reist rond op een motor, buigt zich over onze fietsen. One gear? Vraagt hij. Eh nee hoor 14. Never seen that before. Nee als je niet fietst, ken je het niet. Of het iets typisch Nederlands is vraagt hij ook nog. Nee, Duits antwoord Grieco. Even later komen we met een ander stel in gesprek. Hij is Brits, zij Australisch en ze wonen op dit moment in Auckland. Dochter woont bij hun, zoon zit op kostschool in Hong Kong. Want ook daar hebben ze gewoond. Wel leuk hoor om zo met mensen in gesprek te komen. En dan het laatste stuk naar Thames. We fietsen langs de kust. Rechts de zee, links de rotsen. Ook op deze weg wordt hard gewerkt om de beschadigingen van de storm van laatst te herstellen. Mooi stukje Coromandel. De weg slingert langs hele mooie baaien. In Thames aangekomen zoeken we onze accommodatie op. Te vroeg, inchecken kan pas vanaf 14:00 uur open. Dan maar vast boodschappen doen. Er is een grote pak'nsave. Om klokslag 14:00 uur staan we weer voor de deur van Sunkist Guesthouse. Tripadvisor even geraadpleegd wat er zoal te doen is in Thames. Dat valt een beetje tegen. Er is wel een oude goudmijn. Een groep enthousiaste vrijwilligers hebben er voor gezorgd dat deze mijn te bezoeken is. We gaan een stukje de mijn in, krijgen uitleg over hoe het er vroeger toe ging in de mijn en de gids laat de machines zien en even werken. De herrie is letterlijk oorverdovend. En dat is dan nog maar de herrie van één rotspletmachine. In de hoogtijdagen van de goudrush stonden er tientallen. Het zou met wind uit het zuidoosten in Auckland te horen zijn geweest destijds. Wel een leuke onderbreking van de dag dus. Een terrasje lijkt ons ook wel wat. Maar daar kennen ze er hier niet veel van. In de haven zou er eentje zijn die op tripadvisor goed uit de bus komt. Echter is deze al dicht. Dan maar terug naar het guesthouse om daar een kopje koffie te pakken en wat te lezen. En dit verslagje te schrijven voor trouwe lezers. Het guesthouse is een van de oudste overgebleven hotels van de Goldrush. Van 1865 tot 1950 was het het Lady Bowen Hotel. Voor wie belangstelling heeft, het staat te koop.