Van Waihi Beach naar Whangamata

Prima cabin, prima geslapen. Alleen die ene rotmug. En een klapperend rolgordijn. Maar verder prima geslapen. En het grote voordeel dat je geen tent hoeft op te pakken, geen luchtbedjes en slaapzak opruimen enz. Vanuit de cabin op een parkje bij Waihi Beach lijkt het een bewolkte dag te worden. De temperatuur is nog prima. Toch de regenjasjes maar op een grijpbare plek inpakken. 

Wij vertrekken redelijk op tijd en fietsen een zwaar bewolkte lucht tegemoet. Richting Waihi. Dat wordt onze eerste stop voor vandaag. Hoe lang we er ook over mogen doen. In Waihi Beach sluit een racefietser even aan en geeft ons advies over een binnendoorweg. Aangezien alle straatnamen en namen van gehuchten op elkaar lijken, is dit een advies dat goed bedoeld is maar niet blijft hangen. Ik moet het op de kaart zien als beelddenker. Hij neemt afscheid met de opmerking dat hij er 80 km op heeft zitten en wenst ons succes. Vanaf eind Waihi Beach begint de weg te klimmen. Gelukkig is het zaterdag, dus weinig verkeer. Wij klimmen gestaag naar een hoogte van 240 meter. Wetende dat dit niet het maximale voor vandaag is. Na een uur zijn wij in Waihi en stoppen voor de beloofde koffie. Die nemen wij in een oude herberg. Waihi staat bekend als gouddelvers dorp. Er schijnt nog steeds gedolven te worden. 

Bij de koffiestop krijgen onze fietsen veel aandacht. Omdat het weekend is zijn er ook veel sporters op de been waaronder een paar fietsers. Leuk die aandacht. Wij nemen nog wat foto’s van Waihi en pakken de boel weer op. Om verder te klimmen. De weg is hier nog rustiger omdat in Waihi het verkeer naar Auckland afbuigt. Nadeel van de iets minder drukke weg is dat deze ook geen shoulder heeft waar je rustig kunt fietsen. Het verkeer komt nu iets dichter aan je langs. En met een diepe goot naast de weg, blijf je wel een beetje richting midden rijden. Zo hep ieder voordeel weer zijn nadeel. 

De natuur is bijzonder mooi onderweg. Dit soort wegen is genieten van het landschap. Geen hoge heggen van kiwikwekerijen oid. Maar ruim zicht rondom. Heel mooi. In één ban de laatste beklimmingen komen wij Frans vh B, gewaardeerd trioslid tegen. Had hij wel even mogen zeggen dat hij met zijn vrienden op trainingskamp in NZ is. Jammer dat hij geen herkenbaar Triosshirt aan had. 

Kort voor Whangamata worden wij ingehald door één van de vele OMG’s die ze hier hebben. Het kan ook zijn dat de onlangs in Nederland verboden Bandidos zijn uitgeweken naar NZ. Het was nogal een groep. 

Rond één uur zijn wij in Whangamata. Drinken nog een kop cappuccino en iets erbij en gaan dan op zoek naar ons verblijf voor de komende nacht. Een SurfnStay. Misschien zijn wij niet de doelgroep, want als wij iets willen lezen miet dat met bril, maar de ontvangst is hartelijk. De kamer is prima. Wij hebben de kamer met eigen sanitair. Best lekker. In de middag nog even naar het strand geweest, gezwommen in de Pacific en geprobeerd de ‘streepjes’ iets mindet zichtbaar te maken. Is niet gelukt. Het advies is om zelfs bij bewolkt weer te smeren en dan is huid dat nog geen zon heeft gezien in de volle zon wel heel kwetsbaar. Na een minuutje of twintig de boel opgepakt en terug naar ons logeeradres. Whangamata is een leuk stadje dus het zou maar zo kunnen dat wij vanavond een terrasje pakken.