Van (Hakuna) Matata - Tauranga

Een heel verstandig besluit. Al zeggen wij het zelf. De bus van gisteren en de komende lange dagafstanden daardoor in te kunnen korten. Zo houd je meer tijd over om bv deze stukjes te schrijven. En om even op tijd de vermoeide beentjes omhoog te leggen. Zo dat is er uit. 

Vanmorgen bij het vertrek worden wij ‘opgehouden’ door locals die het één en ander van ons willen weten. Wij verbazen ons op onze beurt weer over de locals. ‘Waarom fiets hier eigenlijk bijna niemand.’ De mooiste omgeving, goede wegen. Oké af en toe best wel druk maar als meer mensen voor hun kleine boodschapjes of bezoekjes de E-bike zouden nemen, heb je volgens mij dubbel voordeel. Minder mensen in de auto op straat en meer begrip voor fietsers. Zal wel een duffe gedachte zijn, want Nieuw Zeelanders zijn lazy en rijden maar al te graag in iets dat fossiele brandstoffen verstookt. Het liefst via minimaal zes, maar beter acht cilinders. En als je dat niet kunt betalen zet je onder je aftandse vauxhall, ford of Japanner (nee geen Chinees) een knalpot die geluid maakt alsof het een zes- of achtcilinder is. Zo dat is er ook uit. Maar ik ben er van overtuigd dat een  goede E-fietspromotie best wel een aan kon slaan hier. Vooral in de steden.

Wij blijven ons verbazen over de logge trucks. Ook hier is speelt volgens ons een soort van apentrots gevoel. Het liefst een Amerikaanse truck, Mack, Peterbild, Ford. En dan wat vroeger, misschien nog wel de two stroke diesels waren. In ieder geval in dezelfde uitvoering. Van voor naar achter, hoewel ze eigenlijk alleen maar van de zijkant zien. Grote glimmende verchroomde bumper onder een nog meer glimmende grille. En als ik grille zeg bedoel ik GRILLE. Ik denk niet dat ik door de grille heen kan kijken met mijn bescheiden 1.88 (1.86 volgens paspoort). Dan twee grote glimmende luchtinlaten nadat er eerste even niets kwam ivm een giga motorkap. Dan natuurlijk een cabine met aan de zijkanten spiegel waar een kapperszaak jaloers op zou worden. Uiteraard verchroomd. Het moet immers glimmen. Voor het raam moet een kangoeroevanger zijn gemonteerd. Anders hoor je er helemaal niet bij niet dat ze hier kangoeroes hebben, maar misschien kan een gek schaap nog best hoog komen. Had ik de wielen al genoemd? Nee, dacht het niet. Uiteraard verchroomde velgen. Treeplanken om in de cabine te stappen, chroom. Twee uitlaatpijpen waarheen crematorium jaloers op zou worden completeren het voorste deel. Dan natuurlijk de aandrijflijn. Twee x dubbel lucht op, jawel, chromen velgen. Tussen cabine en aandrijftrein hangen nog ik weet niet hoe grote brandstoftanks. Chroom, en dan moet er nog een dubbele aanhanger achter. Één korte en een lange. Voor de boomstammen. En als je even geen boomstammen vervoert, zet je de tweede aanhanger gewoon op de voorste. Scheelt bandenslijtage. Ik ben ongetwijfeld iets vergeten, maar verzin het er maar bij. En het zit erop. 

Gelukkig houden ze goed tekening met ins. Op die ene asociaal na. De kiwi’s waarschuwen ons voor de capriolen van de log truckers. Als je dan reageert dat je zult proberen ze niet van de weg te rijden, krijg je hele verbaasde blikken. 

De route van vandaag viel qua afstand en hoogtemeters mee. Wel zat er Nederlands tintje aan het weer nl wind. En wind is leuk als het mee is, maar dat was vandaag even niet het geval. Op een kilometer of dertig voor Tauranga is er zowaar een tolweg. Met daarnaast, jawel, een fietspad. Goed bedoeld maar dan ontbreekt het op een gegeven ogenblik weer aan doorzetten (bedankt Henk P) alsof je hebt geleerd voor een proefwerk en tevreden bent met een nipte voldoende. Maak het dan ook af. Na een kilometer of 10 moeten wij van ons comfortabele fietspad af en zitten wij weer op de pacific Highway. Die is hier veel minder druk vanwege de tolweg, dus dat fietst ook wel  lekker. Wij moeten halt houden voor Truus 1 tm Truus 500+. Honderden koeien die zelf de oversteek regelen over de Pacific Highway. Een rij tot zover je kunt kijken. Gelukkig heeft Truus 15 een gaatje laten vallen waar wij dankbaar gebruik van maken. Truus 14 probeert de boel nog te saboteren door midden op de weg te blijven staan, maar daar trappen wij niet in. Een tegenligger in pick-up rijdt heel voorzichtig door de rij koeien heen die dit gelaten over zich heen laten komen. Geen boer te zien. Het kan hier allemaal!

In de volgende plaats nemen wij een korte pauze. Het is een voorstadje van Tauranga maar wel voor de betere klasse. Mooie huizen. Hele mooie huizen. Wij fietsen Tauranga in via een fietspad langs de spoorlijn. Camping opgezocht en geïnformeerd naar een cabin. Die zijn vol. Tentplaats dan maar. Ehhh... ook vol. Maar er is gelukkig nog een hoekje onder de waslijn waar een klein tentje wel kan staan. Opvallend is dat er op deze camping minimaal vijf mega campers staan, waar je een truck voor moet zetten om het ding in beweging te krijgen. En die staan er gewoon permanent. En bij de vaste huurders een tent voor de auto. Waar je maar zuinig op bent. De cabins bleken later gehuurd te worden door seizoensarbeiders of trekkende jeugd die een paar $$ bijverdienen in de fruitindustrie. Want dit is naast koeienstreek ook kiwistreek.