Gisborne

Deze 'rustdag' na onze halvedagtocht van gisteren hebben wij ontspannen besteed. Wij vroegen onze gastheer Mike wat hij ons kon aanbevelen in Gisborne. Wij hadden zelf de Rere-Falls in gedachten. Daar zouden wij morgen langs fietsen, ware het niet dat de inspanning voor beiden wel groot is. 100 km fietsen gaat nog wel, maar dan het liefst vlak. Zelfs wind tegen is dan geen onoverkomelijk probleem. Maar flexibel als we zijn (eh.....) passen wij onze plannen (wederom) aan. Was de eerste keer het slechte weer een goed excuus, vandaag is het de uitputtingsslag. En dus een bus geboekt voor morgen. Hierdoor gaan wij twee op het oog mooie dagtochten overslaan. Het is niet anders. 

Rere-Falls dus. Mike kijkt ons wat twijfelend aan. 'Are you sure. You want to see water falling down.' Ehhh, ja. Hij heeft een ander voorstel. Waarom geen roggen voeren en met ze snorkelen. Lijkt ons ook een beter plan. Mike gaat informeren naar de tijden, maar krijgt geen gehoor. Hij spreekt wel de voicemail in. 

Hij biedt ons zijn 'Ute' aan voor een dagje rondscheuren. Eerst moet het vehikel worden uitgemest, gestofgezogen, raampjes wassen en de bandjes even op druk zetten. Oeps. Bijna geen benzine. Maar je haalt de pomp nog wel. 

Wij rijden de lange weg naar Rere-Falls en Rere-Rockslide. En komen tot de conclusie dat het inderdaad vallend water is. Geeft wel mooie plaatjes, maar dat is het dan ook. Ondertussen begin ik buikkrampen te krijgen en dat voelt niet goed. 

Er is verdr niet veel te doen, dus maar weer terug naar Gisborne. Daar de auto geparkeerd, naar Nederlands gebruik in een parkeermetervrije zone, dus een klein stukje wandelen. Gelukkig is daar een openbaar toilet in de buurt en ik kan niet zeggen hoe blij je daar mee kunt zijn. Ik zal u de details besparen.

Na de toiletgang hebben wij een wandeling gemaakt langs de havenrichting strand. Mocht je aspiraties hebben, open een strandtent in Gisborne. Mooie stad, veel zon en redelijk druk. Al is dat in Nieuw Zeeland relatief.zelfs in de zomervakantie heb je niet het idee dat je lange rijen hebt voor de tap. 

Wij lopen terug richting het centrum. Nemen een colaaatje. Zou goed zijn voor de maag. Rond de klok van drie ,zijn wij weer terug bij Mike. Die hadden wij bij terugkomst in Gisborne al gebeld en helaas was het roggensnorkelen heel vroeg in de ochtend. En roggen hoeven maar één keer per dag menselijke aandacht. Bij laag water. Helaas. 

In de middag maken wij plannen voor de rest van de dagen. Wij proberen de dagtochten korter te maken om niet te uitgeput 's avonds in ons bed te kriuipen. Dat lijkt te lukken. Vanaf nu geen tochten meer van 100km met veel hoogtemeters. Hopen wij maar. Vlak is hier alles wat 10 mtr onder en boven de virtuele 0 lijn zit. 

Vanmiddag ook kennis gemaakt met Ross'. Echtgenote van Mike. Een alleraardigst mens. Mike heeft vanmorgen nog even over zijn verzameleditie gesproken. Er zijn foto's van. Hij heeft besloten om afscheid te nemen van 15 kranen. Want aan 5 heb ik wel voldoende. Probleem is dat hij ze niet weg kan gooien. Denk dat ze er over een paar jaar nog liggen. Zoals zoveel spullen. Gelukkig heeft hij nog ideeën zat voor de komende jaren. De achtertuin moet nog worden aangepakt, nieuw zwembad erin.want hij en Ross' hopen dat er nog kleinkinderen komen. 

Mike laat ons ook nog even zien waar wij de sleutel van het hek kunnen vinden dat toegang biedt tot een mooie wandelpad. Dat hadden wij nog op ons programma, maar door de zwakke maag hebben wij hier maar van af gezien. Mike vertelt nog over zijn buurman, over iemand uit India die een stuk grond naast hem heeft gekocht en daar niets mee doet. Voor de heb dus. En over een andere wandelroute die hij niet aanraadt, want de Maori kunnen nogal bezitterig doen. Lijkt een beetje op onze Zwarte Piet discussie. Oud zeer dat diep kan zitten. En hij vertelt nog over een , ja r zijn ze weer, Chinees, die  hele bossen opkoopt. Alleraardigste man, maar de mentaliteit van de Chinezen is niet die van de Kiwi's.

Eerst morgen maar weer duimen draaien dat de chauffeur onze fietsen mee wil nemen.