Van Sangkhom naar Chang Khan

Willen we gisteravond naar bed, slaat Grieco het deken terug blijkt het bed al bezet. Er ligt een kikkertje in ons bed. Had hem natuurlijk kunnen kussen, misschien wast wel een thaise prins. We hebben toch maar besloten dat drie in bed een te veel is en het kikkertje moest wijken. We hebben afgelopen nacht maar gebruik gemaakt van onze eigen lakenzakken. Die zijn iig schoon. Maar de schaterlach van onze gastvrouw maakt veel goed. En het ontbijt is oké. Tegen half negen beginnen we te fietsen. We hebben een lange tocht voor de boeg. Weer zo'n 100 km, dit omdat het in deze omgeving lastig is om een overnachting plek te vinden. En eigenlijk wil ik de komende nacht wel iets schoons. De weg is undulated, maar prima te doen. Onderweg stoppen we nog even bij een koffietent. We bestellen een capuchino en krijgen er een soort van thee bij. Ook maar opgedronken. Misschien helpt het iets tegen mn darmproblemen. Blijkbaar heeft dat soepje van gisteren toch wel iets gedaan. We worden van alle kanten begroet en toegejuicht. We moeten zelfs banaantjes aannemen. We mogen er niets voor betalen en
worden vriendelijk uitgezwaaid. De lunch gebruiken wij op km.60. Wij zien een familie zitten waarvan de vader iets eet wat ons ook wel wat lijkt. Wijzend naar zijn bord en gebarend naar de kok maken wij dit duidelijk. De vader komt uit Singapore en spreekt goed Engels. Er komt een leuk gesprek op gang. De dochter vindt ons wel heel interessant en trekt de aandacht naar zich toe. Ook hier worden wij hartelijk uitgezwaaid. Misschien dat de fooien daar aan meegeholpen
heeft. Onderweg treffen wij nog een begrafenisstoet. Wij stoppen netjes, doen onze helmen af en wachten tot de stoet voorbij is. Alle mensen in de stoet houden zich aan één wit koord vast. De locals zijn minder betrokkenen rijden met hoge snelheid voorbij. Op ons wordt gereageerd met vriendelijk lachen en zwaaien. Wij blijven in deze uithoek toch een bezienswaardigheid. In onze finishplaats is het een drukte van belang. Ivm de verjaardag van de koning hebben de Thai een lang weekend. En dan zijn dus ook alle geusthouses en hotels vol. Een beetje moe worden wij er van. Na twee rondjes door Chang Khan schieten wij iemand aan en vragen naar wat de mogelijkheden zijn. Zij denkt even na en komt dan met een oplossing. Haar broer heeft een home stay. En hij heeft vast wel ruimte. Broer wordt gebeld en wij gaan kijken of het wat is. Broer moet wel met de auto komen dus zitten wij niet op de hoek. Na een km of 3 arriveren wij, geloodst door broer bij zijn huis. Wij zijn de enige tweee gasten. Het huis is groot en de ruimte waar wij kunnen slapen is netjes en schoon. Wij worden als leden van de familie gezien. Voor vanacht zijn wij weer onderdak.