Tha Li - Dan Sai
8 december 2015 - Tambon Dan Sai, Thailand
Gisterenavond gezocht naar een eetgelegenheid. Ze waren er wel, maar konden de toets der kritiek niet doorstaan. En veel was gewoon dicht. Vermoedelijk na het lange weekend voldoende verdient om een dag rust te nemen. Is ze gegund natuurlijk. Dus kwamen wij weer uit bij het restaurant waar wij gisterenmiddag hadden geluncht. Restaurant is een groot woord voor een ruime veranda op een kruising van het dorp. Wel een dorp waar een immense boeddha wordt gebouwd. Ik schat dat het beeld wel 15 tot 20 meter hoog is. Wat zeggen ze ook alweer over mannen en lengte?
Op de vraag wat wij wilden eten antwoord ik: 'spareribs'. De chef keek wat beteuterd en zei dat ze dat niet op het menu heeft staan. Iets van nasi dan? Had ze ook niet. Maar ze kon wel een maaltijd met rijst, groenten, vlees en een gebakken ei maken. Een soort van nasi dus. Of ze ook bier schenken. Nee, dat verkopen ze niet. Maar tegenover zit een supermarkt en daar verkopen ze wel bier. Geen probleem dus. De 'nasi' smaakte goed. Moeders was bezig met de mise en place. Dwz ze zat bij 30 graden het vlees te snijden in 'de bijkeuken'. Moeders vond het allemaal heel interessant. Die twee 'falang' zijn wel een beetje bijzonder. Na de maaltijd moesten wij nog allerlei soorten fruit proeven. Papaja, een soort grote citroen die smaakt naar citroen maar dan anders en passievrucht. Het smaakt allemaal even goed. Of wij morgenvroeg komen ontbijten. Tuurlijk! Wat schaft de pot? Daar moest onze cheffin, zwanger van de tweede, een nachtje over slapen. Zal wel goed komen. Moeders wilde ook nog even laten zien dat dochter de kookkunst van haar heeft overgenomen. Wij kregen nog een gerecht te proeven. Patai (fonetisch) ook lekker. Aangezien er geen avond- of nachtleven in deze regio van Thailand bestaat, lagen wij er weer vroeg in gisterenavond.
Vanmorgen zoals elke morgen vroeg wakker. Dat krijg je als je vroeg naar bed gaat. Onze huisbaas groet ons nog, maar aangezien zij alleen thais spreekt, is er geen sprake van een conversatie. Vriendelijk bedanken wij haar voor de prettige kamer en gaan op weg. Naar ons ontbijtadres. Daar worden wij als goede bekenden onthaald. De chef heeft een tweegangen ontbijt voor ons bedacht. En het smaakt prima. Qua ingrediënten stelt het niet veel voor. Van niets iets kunnen maken is ook een kunst. Wij nemen hartelijk afscheid, schieten een paar foto's en gaan op weg voor de etappe naar Dan Sai. Onderweg weer veel mooie natuur. Af en toe een groetende boer of landarbeiders. Veel is hier immers nog handwerk. Er wordt reclame gemaakt voor tractoren die bij ons ook in 'de boerderij' stonden. In de jaren zestig. Delen van de weg hebben stijgingspercentages die doen denken aan de mont Ventoux. Niet zo lang natuurlijk, maar tot 13% zitten er zeker in. En dat met al die bagage op de fiets. Wij komen alle klimmen vandaag fietsend op. Chapeau. Mag ik dat zeggen, ja dat mag ik zeggen! Onderweg nog wat leuke plaatjes geschoten voor later als herinnering.
Wij 'lunchen' voor het bespottelijke bedrag van 60 bath. Nog geen twee euro. Je schaamt je bijna als je met je luxe fietsen en alles wat er aan- en omheen hangt, de rekening voldoet. Één troost is dat er ook Thai zijn die in dikke pick-ups rijden en daar ook lunchen. Vreemde contrasten hier. De laatste 25 km. zijn wij 'op hoogte'. Het is nog af en toe een glooiing in het landschap waar de weg zich naar plooit. Dan rollen wij Dan Sai binnen. Om een adresje voor de nacht te vinden, gaan wij eerst op zoek naar een koffieadresje met wifi. En gevonden. Als het op afrekenen aankomt , heeft de eigenaar niet terug van 1000 bath en moet eerst ergens wisselen. Kan hier ook allemaal. Ons verblijf voor de nacht zit hemelsbreed op nog geen 100 meter van ons koffieadresje. De eigenaresse van het spul spreekt weer vloeiend thais. En wij niet. Dat geeft weer mooie spraakverwarring en leeg kijken en schaapachtig lachen. Blijft leuk. Maar het bungalowtje is prima. Bagage afpakken, douchen en in de relaxstand. Vanavond voor de verandering maar eens uit eten. Dachten wij zo.
Op de vraag wat wij wilden eten antwoord ik: 'spareribs'. De chef keek wat beteuterd en zei dat ze dat niet op het menu heeft staan. Iets van nasi dan? Had ze ook niet. Maar ze kon wel een maaltijd met rijst, groenten, vlees en een gebakken ei maken. Een soort van nasi dus. Of ze ook bier schenken. Nee, dat verkopen ze niet. Maar tegenover zit een supermarkt en daar verkopen ze wel bier. Geen probleem dus. De 'nasi' smaakte goed. Moeders was bezig met de mise en place. Dwz ze zat bij 30 graden het vlees te snijden in 'de bijkeuken'. Moeders vond het allemaal heel interessant. Die twee 'falang' zijn wel een beetje bijzonder. Na de maaltijd moesten wij nog allerlei soorten fruit proeven. Papaja, een soort grote citroen die smaakt naar citroen maar dan anders en passievrucht. Het smaakt allemaal even goed. Of wij morgenvroeg komen ontbijten. Tuurlijk! Wat schaft de pot? Daar moest onze cheffin, zwanger van de tweede, een nachtje over slapen. Zal wel goed komen. Moeders wilde ook nog even laten zien dat dochter de kookkunst van haar heeft overgenomen. Wij kregen nog een gerecht te proeven. Patai (fonetisch) ook lekker. Aangezien er geen avond- of nachtleven in deze regio van Thailand bestaat, lagen wij er weer vroeg in gisterenavond.
Vanmorgen zoals elke morgen vroeg wakker. Dat krijg je als je vroeg naar bed gaat. Onze huisbaas groet ons nog, maar aangezien zij alleen thais spreekt, is er geen sprake van een conversatie. Vriendelijk bedanken wij haar voor de prettige kamer en gaan op weg. Naar ons ontbijtadres. Daar worden wij als goede bekenden onthaald. De chef heeft een tweegangen ontbijt voor ons bedacht. En het smaakt prima. Qua ingrediënten stelt het niet veel voor. Van niets iets kunnen maken is ook een kunst. Wij nemen hartelijk afscheid, schieten een paar foto's en gaan op weg voor de etappe naar Dan Sai. Onderweg weer veel mooie natuur. Af en toe een groetende boer of landarbeiders. Veel is hier immers nog handwerk. Er wordt reclame gemaakt voor tractoren die bij ons ook in 'de boerderij' stonden. In de jaren zestig. Delen van de weg hebben stijgingspercentages die doen denken aan de mont Ventoux. Niet zo lang natuurlijk, maar tot 13% zitten er zeker in. En dat met al die bagage op de fiets. Wij komen alle klimmen vandaag fietsend op. Chapeau. Mag ik dat zeggen, ja dat mag ik zeggen! Onderweg nog wat leuke plaatjes geschoten voor later als herinnering.
Wij 'lunchen' voor het bespottelijke bedrag van 60 bath. Nog geen twee euro. Je schaamt je bijna als je met je luxe fietsen en alles wat er aan- en omheen hangt, de rekening voldoet. Één troost is dat er ook Thai zijn die in dikke pick-ups rijden en daar ook lunchen. Vreemde contrasten hier. De laatste 25 km. zijn wij 'op hoogte'. Het is nog af en toe een glooiing in het landschap waar de weg zich naar plooit. Dan rollen wij Dan Sai binnen. Om een adresje voor de nacht te vinden, gaan wij eerst op zoek naar een koffieadresje met wifi. En gevonden. Als het op afrekenen aankomt , heeft de eigenaar niet terug van 1000 bath en moet eerst ergens wisselen. Kan hier ook allemaal. Ons verblijf voor de nacht zit hemelsbreed op nog geen 100 meter van ons koffieadresje. De eigenaresse van het spul spreekt weer vloeiend thais. En wij niet. Dat geeft weer mooie spraakverwarring en leeg kijken en schaapachtig lachen. Blijft leuk. Maar het bungalowtje is prima. Bagage afpakken, douchen en in de relaxstand. Vanavond voor de verandering maar eens uit eten. Dachten wij zo.
