van Dan Sai naar Kaeng Sopha

Begint al routine te worden. Beetje plonsen bij de wastafel, tanden poetsen. Hèt haar hoeft niet. Zit toch de hele dag een helm op. Rustig naast elkaar alles weer in de tassen proppen. Bagage op de fiets en een ontbijtje scoren. Dagelijkse watervoorziening regelen. En off we go. Tis fris dus vest aan. Kilometer verder toch te warm vest weer uit. En dan ineens een klim van zo'n 3 km. Versnelling op stand 1 verstand op stand 0 en trappen. Maar wat een geluk na deze klim komt er ook een vette afdaling. Versnelling op 14 verstand maar weer op 0 en gaan. Onderaan de afdaling is een eettentje waar twee fietsvakantiegangers genieten van een maaltijd met rijst. We beginnen in het Engels maar al snel kunnen we over op Nederlands. Even bijkletsen ervaringen uitwisselen, elkaars route bespreken. Na 10 minuutjes pakken we de fiets weer. Vanaf daar gaat de weg op en neer. Men blijft ons groeten en we krijgen af en toe een duim omhoog. Ergens onderweg bij een school is een voetbaltoernooi voor wel hele kleine jongetjes met echte cheerleaders en een speaker die niet onder deed voor Jack van Gelder. In Nakhon Thai nemen we een pauze met maar weer een bord nasi. Inmiddels weten we dat we moeten vragen naar kin kao als we iets met rijst willen eten. Het smaakt elke keer goed, koken kunnen ze hier wel. En dat voor € 1,75 pp. Vanaf de pauzeplaats lijkt het even of de rest van de route vlak is. Met een gangetje van 23 km/h trappen we lekker door. Echter tis maar voor even. En we zullen het weten ook. Het gaat aldoor op en neer. En in mijn beleving meer op dan neer. Wat op de kaart een dun streepje is blijkt een hele drukke weg waar het verkeer flink langs ons heen raast. Tis net of we op de A1 fietsen. In een beklimming waarbij ik maar zo'n 5 km/h fiets ( en dus af en toe slinger) geeft dat wel een heel groot verschil met het snelverkeer. Aan het einde van deze weg moeten we naar rechts op een nog drukkere weg. En we krijgen toch een vette afdaling. Dat is de beloning van al het klimmen van vandaag. Aan de andere kant van de weg zien we fietsers met bagage tegen de berg op lopen. We komen er nogal een stuk of wat tegen. Zijn allemaal Thaise mannen, geheel ingepakt incl. buff, alsof het winter is ( is natuurlijk ook zo) maar met een temperatuur van + 30 gr. lijkt het mij een beetje te warm. En als je dan ook nog moet lopen met alles wat er op en aan de fiets hangt. Geen pretje. Heb geen idee wat ze mee slepen. Ze hebben iig allemaal een vlag aan de fiets en een bak achterop met kleurige stokjes. Het lijkt wel een soort van bedevaart. Ook komt er steeds een geluidswagen voorbij met een monnik die in kleermakerszit achterin de auto zit. Ze stoppen bij alle stalletjes langs de weg. Heb niet meegekregen wat hier precies de bedoeling van is. En dan zijn we ineens bij het resort dat we gisteravond al geboekt hebben. Een heel groot park. We komen nog twee Duitsers tegen ook op fietsvakantie maar dan op e-bikes. Hoe makkelijk wil je het hebben. Zij vinden het resort te duur. Gaan nog even 50 km verder, tja op een e-bike is dat nog wel te doen. Wij zitten al op 90 km en vinden het wel oké voor vandaag. € 36, - per nacht is voor hier idd duur maar na een paar nachten voor om en nabij € 15,- kan t wel een keer. Tis een groot luxe hotel met heel veel (lege) kamers. Even denken we dat we de enige gasten zijn, maar nee er zijn zowiezo nog 5 Amerikanen. Dit hotel hoort bij een olifanten park. Hier kun je tegen betaling badderen met olifanten. Het lijkt een spookhotel. Zo groot en leeg. Gelukkig is het zwembad goed onderhouden en trekken wij nog een paar baantjes. Straks in een bijna leeg restaurant eten. Biertje erbij en ik schat in dat wij voor negen uur weer onder de wol liggen. Oja. De jongen achter de receptie is wel een heel bijzondere. Maar wel aardig.