Achter de wolken schijnt de zon.
27 november 2015 - Tambon Mae Salong Nok, Thailand
Lieve mensen, kent u die uitdrukking: "Altijd het positieve ergens van inzien?"
Nu vandaag was zo'n dag waar je wel wat positivisme kon gebruiken. Vertrek je uit je positieve resort, krijg je positieve feedback van de eigenaren en een paar gasten over je vervoermiddel, waar je zelf ook heel positief over bent. Al met al kon de dag niet positiever beginnen, denkt ie dan. Één extra positief bericht was nog dat het in Chiang Mai regende. Is het dan negatief van ons te denken dat wij daar gelukkig niet meer verbleven? Wat vindt u lieve mensen. Is er dan toch een hogere macht die gelijk straft? Of is dat weer een negatieve gedachte? Feit is dat wij nog niet van het resort vertrokken waren en de eerste druppels al op ons neer vielen. De lucht was ook al niet echt helder. Gelukkig houd je je vast aan de positieve gedachte dat na regen altijd zonneschijn komt. Of achter de wolken schijnt de zon! Ook zo lekker positief. Gelukkig was de temperatuur nog steeds ruim boven de 25 graden. Fijn is dat. Wij hebben wel even geschuild voor een echte moessonbui. Denken wij, want immers nog nooit een moessonbui meegemaakt. Maar het kwam wel in de buurt van de beelden die wij erbij hebben. En positief was ook wel weer dat wij onze regenjassen bij ons hadden. Zo konden wij onze weg vervolgen. Even een korte onderbreking bij de grote witte Boedha op de berg en zijn/haar buurman/-vrouw in het goud heuveltje verder in Thaton. De reis naar die plaats verliep best wel voorspoedig. Nog even een bord rijst met iets van ei scoren onderweg en niets leek ons nog in de weg te staan voor een voorspoedige tocht naar Mai Salon. Wat een positivisme. En dan komen de heuvels. U kent ze wel, remribbels op het asfalt voor verkeerslichten. Van die irritante dingen, negatieve gedachte, waar je zo lekker van door elkaar geschud wordt in je auto. De heuvels na het verlaten van weg 107 lijken daar wel een beetje op. Heb je zojuist nog genietend op je strakke fiets de omgeving bewonderd, ben je nu alleen nog bezig met overleven. De werkwijze is als volgt. De één fietst een stuk voor de ander naar boven, parkeert de fiets, loopt terug en helpt fiets 2 mee naar boven duwen. En dat gedurende 14 km. Zo kom je de middag wel door. De omgeving is ongetwijfeld prachtig. Maar daar hebben wij even geen oog voor. Normaliter kunnen wij het middengebergte best wel aan. Maar met twee kleine kinderen extra aan onze fietsen hangend, als equivalent voor het gewicht in onze tassen lukt het gewoonweg niet. Gewoonlijk zeggen wij altijd heel positief dat na een klim weer een afdaling volgt. Maar het negatieve is dan dat je tijdens de afdaling al de volgende klim kunt zien. En normaliter houdt je je vast aan de gedachte dat achter de volgende bocht een afdaling kan liggen. Maar dat is hier niet het geval. Wel positief is dat je door iedereen wordt aangemoedigd. Negatief is dan wel weer dat je er niet van kunt genieten. Op de schaal van 1 tot 10 geef ik deze dag een 8 voor de zwaarte. En dat is dan alleen maar te danken aan de laatste 14 km. Maar om met de titel te beginnen. Morgen zal het er allemaal weer anders uitzien.
Nu vandaag was zo'n dag waar je wel wat positivisme kon gebruiken. Vertrek je uit je positieve resort, krijg je positieve feedback van de eigenaren en een paar gasten over je vervoermiddel, waar je zelf ook heel positief over bent. Al met al kon de dag niet positiever beginnen, denkt ie dan. Één extra positief bericht was nog dat het in Chiang Mai regende. Is het dan negatief van ons te denken dat wij daar gelukkig niet meer verbleven? Wat vindt u lieve mensen. Is er dan toch een hogere macht die gelijk straft? Of is dat weer een negatieve gedachte? Feit is dat wij nog niet van het resort vertrokken waren en de eerste druppels al op ons neer vielen. De lucht was ook al niet echt helder. Gelukkig houd je je vast aan de positieve gedachte dat na regen altijd zonneschijn komt. Of achter de wolken schijnt de zon! Ook zo lekker positief. Gelukkig was de temperatuur nog steeds ruim boven de 25 graden. Fijn is dat. Wij hebben wel even geschuild voor een echte moessonbui. Denken wij, want immers nog nooit een moessonbui meegemaakt. Maar het kwam wel in de buurt van de beelden die wij erbij hebben. En positief was ook wel weer dat wij onze regenjassen bij ons hadden. Zo konden wij onze weg vervolgen. Even een korte onderbreking bij de grote witte Boedha op de berg en zijn/haar buurman/-vrouw in het goud heuveltje verder in Thaton. De reis naar die plaats verliep best wel voorspoedig. Nog even een bord rijst met iets van ei scoren onderweg en niets leek ons nog in de weg te staan voor een voorspoedige tocht naar Mai Salon. Wat een positivisme. En dan komen de heuvels. U kent ze wel, remribbels op het asfalt voor verkeerslichten. Van die irritante dingen, negatieve gedachte, waar je zo lekker van door elkaar geschud wordt in je auto. De heuvels na het verlaten van weg 107 lijken daar wel een beetje op. Heb je zojuist nog genietend op je strakke fiets de omgeving bewonderd, ben je nu alleen nog bezig met overleven. De werkwijze is als volgt. De één fietst een stuk voor de ander naar boven, parkeert de fiets, loopt terug en helpt fiets 2 mee naar boven duwen. En dat gedurende 14 km. Zo kom je de middag wel door. De omgeving is ongetwijfeld prachtig. Maar daar hebben wij even geen oog voor. Normaliter kunnen wij het middengebergte best wel aan. Maar met twee kleine kinderen extra aan onze fietsen hangend, als equivalent voor het gewicht in onze tassen lukt het gewoonweg niet. Gewoonlijk zeggen wij altijd heel positief dat na een klim weer een afdaling volgt. Maar het negatieve is dan dat je tijdens de afdaling al de volgende klim kunt zien. En normaliter houdt je je vast aan de gedachte dat achter de volgende bocht een afdaling kan liggen. Maar dat is hier niet het geval. Wel positief is dat je door iedereen wordt aangemoedigd. Negatief is dan wel weer dat je er niet van kunt genieten. Op de schaal van 1 tot 10 geef ik deze dag een 8 voor de zwaarte. En dat is dan alleen maar te danken aan de laatste 14 km. Maar om met de titel te beginnen. Morgen zal het er allemaal weer anders uitzien.
