Mai Salong - Mae Sai

Na een nacht in de bunker zijn wij vroeg wakker. Wij hebben gisterenavond nog diverse mensen gesproken. Waaronder een paar oudere Nederlandse heren, waarvan één al 19 jaar in Thailand woont en Thai spreekt. Ik kan het vooroordeel niet uit mijn systeem krijgen als ik drie van dergelijke wat dikkige grijze heren op een terras zie. Zal wel aan mij liggen. Maar goed daar gaat het verder niet over. Ze wisten wel te vertellen dat de weg door de bergen net zo ongelijkmatig is als de weg die wij gisteren hadden gereden. Dus oplossingen verzinnen voor de dag van morgen, gisteren dus. Overal navraag gedaan en er zouden vanaf 7.00 uur taxi's rijden naar Mai Chan. Zoals gezegd, vroeg uit de veren, ontbeten, mwahh, iets ondefinieerbaars gegeten en naar het 'centrum' van Mae Salong. En inderdaad, geen taxi's. Dus stress. Maar dat is nou net wat je niet moet hebben in Thailand. Dus nogmaals vragen aan die ene

persoon die Engels spreekt. Hij wijst ons op de dienstregeling van de gele en groene bussen. Oh, die. Natuurlijk.  En idd na enige tijd komt een gele bus aanrijden. Nu is bus een wat enthousiaste benaming voor een pick-up truck met een soort van personen bakje erop. Er passen wel veel,mensen in. Dat dan wel weer. Wij stouwen onze fietsen in het busje, gaan er zelf bij in zitten en rijden maar. Onderweg doorlopen wij de martelgang van gisteren nog een keer, maar dan in omgekeerde volgorde. En de beklimmingen de andere kant op, zijn minder, maar minstens zo steil. Pff. Goede keuze. Wij pikken nog een oudere mevrouw op die ons duidelijk maakt dat ze weduwe is en de taxi neemt om naar het ziekenhuis te gaan. Hartklachten, pijn in de schouders en nog iets. Gewoon belangstellend kijken en vriendelijk blijven lachen. Oftewel leeg kijken en hol lachen. Bij het overslagpunt moeten de fietsen en de bagage OP de taxi, onze skatties, zomaar boven op de imperial. Vastgezet met een onbetrouwbare aftandse spin. Slik! Als beloning voor de dag van gisteren hadden wij inmiddels  besloten het eerste deel ook met de taxi te doen. Was achteraf qua inspanning niet nodig want het was alleen maar dalen. Onderweg nemen wij nog zeker een man of tien mee. Gezellig. Één dame met fiets staat achterop het rek te balanceren. Het gaat allemaal goed. Wij worden in Mae Chan netjes uit de taxi gezet en de chauffeur helpt met afladen van de fietsen. Geen schrammetje! In drie woorden Ge Wel Dig! Na een lekkere kop koffie weer op weg naar de eindbestemming voor vandaag. Mae Sai. De grensplaats tussen Thailand en Miryamar. De weg naar Mae Sai is vlak en breed, dus druk. Links zien wij de bergen liggen waar onze oorspronkelijke tocht doorheen zou gaan. Wat een goede keuze om die letterlijk links te laten liggen. Rond de middag komen wij aan in Mae Sai. Hapje eten, resort opzoeken, lekker douchen en dan nog even de stad verkennen. Dat houdt ondermeer dat je natuurlijk een tempel kunt bezichtigen. Doen wij ook. De tempel op de berg met uitzicht op Miryamar. Een hele klim maar het uitzicht is adembenemend. Daarna weer de hele klim naar beneden en terug naar het resort. Onderweg blijf je je verbazen over de drukte en de hectiek.