grand canyon en de Mckean rehebilisation

Vandaag pakken we toch weer de fiets. Wel zonder bagage dan. We willen naar een van de grand canyons hier in de regio. Tis zo'n 18 km fietsen das prima te doen. Tis wel weer over de snelweg. Maar daar zijn we inmiddels aardig aan gewend. Grieco voorop met de navigatie, ik er vlak achter. Goed aangeven wanneer we naar rechts moeten omdat er een auto of iets anders op de vluchtstrook staat waar wij om heen moeten. Als we de stad uit zijn zien we allerlei nieuwbouwwijken die uit de grond gestampt worden. Beschermd wonen noem ik het, maar dan anders. Elke wijk is omheind en voorzien van een poort met bewaking. Doet een beetje Amerikaans aan. Tis ook niet voor elke Thai bedoeld. Je moet wel geld hebben. Na een km of 15 slaan we af naar rechts en dan nog een paar km en dan zijn we bij de grand canyon. Als we aan komen fietsen zien we al veel auto's en scooters staan. De entree is 50 Bath en das inclusief een herbal drink oftewel een kruidendrankje. Eerst maar eens de cliff op. De canyon is niet een natuurverschijnsel maar een afgraving. Je kunt van grote hoogte in het water springen. Gaat wel eens mis. Onlangs is hier nog een koreaan omgekomen. Wij zijn dus niet gaan springen. Na wat foto's gemaakt te hebben en gekeken hoe anderen in het water sprongen zijn we ons drankje gaan halen. Het was een soort van smoothie, weer erg lekker. Na dit alles besloten we nog een stukje verder te fietsen ipv direct terug naar de stad. Aan de rand van de stad is een leprapatienten opvangcentrum opgericht door ene dokter Mckean. Tegenwoordig worden er voornamelijk gehandicapte ouderen opgevangen. We fietsen wat over het park. Er staan allemaal hele kleine huisjes, er is een ziekenhuis en een kerk. Het doet wel aandoenlijk aan. En dan de weg terug vinden naar Chiang Mai. De garmin zo ingesteld dat we even niet over de snelweg willen fietsen. En das best leuk. Dan kom je door straatjes waar je anders nooit langs zou zijn gekomen. Tot we in de binnenstad zijn. Daar is gewoon geen rust. Alles rijdt kris kras door elkaar degene die het meeste lef heeft heeft voorrang. Een avontuur op zich dus. Maar het gaat goed. We worden niet van de fiets gereden. We doen nog even een bezoekje aan Santore van CM Custom Taylors om te checken of het mogelijk is om in 3 dagen 3 pakken af te krijgen. Al moeten het er 10 worden alles is mogelijk. Dus misschien lopen de heren Lubberts vanaf volgende week in een custom made pak.