Thung saliam naar Thoeng

Gisteravond oude tijden herleeft. We mochten de scooter lenen van onze gastvrouw. Dat hebben we dus ook maar gedaan. Ook weer een belevenis op zich. Vanmorgen een lekker ontbijtje met echt dikke plakken brood gehad en een gesprek over het dumpen van katten bij het resort en hoe men hier met de honden omgaat, zijn we zo net na half negen vertrokken richting Thoeng. We krijgen nog een waarschuwing mee dat we uit moeten kijken voor trucks. We zijn weer in de heuvels en dat merken we direct. Gelijk een gemeen bultje omhoog. Waar ik anders hoop op een afdaling denk ik nu als we maar niet te ver weer naar beneden gaan. Want we moeten sowieso weer omhoog. Onderweg denk ik alvast na over waar de blog vandaag over zal gaan. De dagen beginnen op elkaar te lijken en dan wordt de blog ook een herhaling. Dus zo is het wanneer een columnist niet weet waar zijn column over moet gaan. Oke dit eerste stukje heb ik geschreven bij de koffie. Niet wetende wat nog ging komen. We fietsen een heel stuk gestaag omhoog. Zeker niet zwaar maar we gaan omhoog. Prima zo. De afstand die vandaag gefietst gaat worden is zo om en nabij de 60 km. Ik had ergens in een blog gelezen dat anderen voor ons dit ook gefietst hebben en dat die nogal hebben moeten klimmen. Tot zo'n 15 km voor het eindpunt is er nog niets aan de hand. Het gaat prima. Grieco kijkt op de kaart en is van mening dat het eigenlijk alleen nog maar naar beneden moet gaan. Net wanneer wij besluiten om een hapje te gaan eten begint er een klim. En wat voor een. We gaan van 200 m boven nbp naar 450 m boven nbp over ong 4 km. Pittig. Achter mij buldert een vrachtwagen. Heeft blijkbaar ook moeite om omhoog te komen. Grieco fiets voor mij. Ik worstel door, wetende dat afstappen en de fiets omhoog duwen nog zwaarder is, zeker met deze hitte. Na deze klim komt natuurlijk ook weer een afdaling en in knowtime zitten we weer onder de 200 m boven nbp. Als we beneden zijn staan we zo'n beetje op weg nr 1. Op de hoek is een eettentje, dus eerst wat eten en dan op zoek naar een hotel. Op zich zijn we vroeg maar doorfietsen heeft geen zin ivm gebrek aan hotels in deze regio. We fietsen echt van hotel naar hotel. Het volgende ligt op 50 km das voor vandaag te ver. Die is dus voor morgen. Aan de snelweg is een hotel. Dus daar maar heen. We gaan voor de VIP room incl ontbijt. Eerst krijgen we de sleutel van kamer nr 106. Maar die kamer blijkt helemaal niet schoon te zijn. Bed is niet opgemaakt. Vuilnis niet weg. Het meisje van de receptie er maar bijgehaald. Oke dan nr 104 maar. Als dit VIP is ben ik blij dat we niet voor standaard zijn gegaan. Tis een soort van schuur met achterin een bed en douche. En dat is voldoende voor 1 nacht. Merk wel aan mezelf dat ik uit kijk naar het eind. Nog 3 dagen fietsen met bagage en dan zijn we weer in Chiang Mai.
Het hele dorp zojuist doorgelopen op zoek naar een restaurant. En weer terug bij het hotel om toch maar daar te eten. Pathai deze keer.