Vientiane Laos - Sangkhom Thailand

Vandaag zouden we echt weer gaan fietsen. En dat hebben we gedaan. Toen we vanochtend opstonden was het zwaar bewolkt maar droog. Even later begint het te druppelen. 20 minuten zei de receptie medewerker. Maar tja tijd is hier een heel rekbaar begrip. We beginnen nog wel zonder regenjas maar eenmaal onderweg begint het steeds harder te regenen. Dus toch de regenjassen maar aan. Tis zo'n 20 km naar de grens met Thailand. Langs de weg zien we stalletjes waar golfballetjes verkocht worden. Nuttig? Lijkt ons niet. Totdat we langs een golfbaan fietsen. Er is dus toch handel in golfballetjes. Druipend van de regen komen we bij de grenspost. Uitreis formulier invullen in de rij voor de stempels. Twijfelen of we wel in de goede rij staan. Dus uit de rij. Fout dus. We stonden goed. Gelukkig mogen we ons plekje in de rij weer innemen. Eenmaal aan de beurt bij het ene loket paspoort inleveren. Er wordt zeer geïnteresseerd naar gekeken maar of het er toe doet geen idee. Het boekje wordt een paar keer van voren naar achteren bekeken en weer terug. Dan blijkt ook de buitenkant interessant. En ja hij wordt doorgegeven naar het volgende loket. Weer wordt het paspoort uitgebreid bekeken en ik moet ook nog op de foto. Nou das zeker niet de beste foto. Drijfnat met de druppels nog aan de neus maar goed ik sta er op. En ik mag door. Voor Grieco hetzelfde verhaal. Deze keer mogen we fietsend over de brug. Had het nu niet heel erg gevonden als we een stukje met een warme bus hadden gemoeten. Aan de overkant van de brug moet alles nog een keer maar dan het inreis formulier voor Thailand. Ook hier weer op de foto. Na anderhalf uur zijn we door de douane. Eerst maar eens een bak koffie om weer een beetje warm te worden. Het werkt een beetje. Maar het blijft maar regenen. De route is vlak en langs een drukke weg. Dus achter elkaar en maar door fietsen. Rond half een willen we wat eten. We zijn in een relatief grote plaats dus dat moet wel lukken. Nou nee dus. Alles zit dicht. Tis His Kings Birthday. En dat is een feestdag net als bij ons. Maar hier is dan de horeca dicht. Dan maar eten bij een stalletje. Mevrouw is heel vriendelijk. Ze maakt een soepje voor ons. Iets met spaghetti en iets bruin. Ik vind het maar zo zo. Eenmaal in het kommetje blijk het is nog koud. Op hoop van zegen toch maar opgegeten. Op zo'n 60 km gaan we eens even kijken of er ook een hotel in de buurt is. Nog 34 km blijkt. Tis nog vroeg en het is inmiddels droog geworden dus we gaan ervoor. De weg wordt wel minder vlak maar dat maakt het ook gelijk minder saai. Waar we de eerste week nog voor bijna elke budha of tempel stopten, nu zijn we er inmiddels aan gewend geraakt. Het zijn er ook zoveel. Als we ze allemaal willen fotograferen schiet het echt niet op. Vandaag ook weinig foto's gemaakt. Het weer leende zich er niet voor en de omgeving was ook iets minder boeiend. Onderweg worden we wel regelmatig begroet. En een paar motorrijders steken de duim op. In Sangkhom zoeken we het guesthouse op. We hebben zowaar een eigen huisje. Van buiten heel idyllisch van binnen tja niet bijzonder. Er staat een koelkast waar Rob van de smaakpolitie niet vrolijk van zou zijn geworden. Er blijkt nog een Nederlandse te zijn. Ook zij fietst. Maar haar etappes zijn wat korter dan die van ons. Wat wij in twee weken doen doet zij in vier. Maar zij heeft dan wel weer vier maanden om een aantal routes te do. Vanavond weer op zoek naar een restaurant. Nu is alles open maar is t ook gelijk heel druk. We kiezen een restaurant waar veel locals zitten. Moet toch goed zijn. Er wordt een tafeltje voor ons neergezet we krijgen onze bier en dan ist wachten op eten. Heb ik mooi de tijd om deze blog te schrijven. Als deze af is is er nog geen eten.de Nederlandse die ook in hetzelfde geusthouse zit maakt behoorlijk wat stampij. Ze moet te lang wachten en het e te n is koud. Vlak nadat zij boos weg is gelopen krijgen wij onze spaghetti. Weinig, veel te weinig. Drie happen en tis op. Dan toch bij het geus nog maar wat laten koken. Er moet toch voedsel in.